کد مطلب:174263 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:332
شکست یزیدو یزیدیان
با توجه به مفهوم پیروزی و شكست ، به این نتیجه می رسیم كه پیروزی آن نیست كه انسان از میدان نبرد سالم به در آید و یا دشمن خود را به خاك هلاكت افكند، بلكه پیروزی آن است كه هدف خود را پیش ببرد و دشمن را از رسیدن به مقصود خود باز دارد. امیرالمؤمنین (ع) در این خصوص فرموده است : «ما ظفر من ظفر الاثم به ، و الغالب بالشر مغلوب» (16) كسی كه گناه بر او پیروز شد، شكست می خورد و كسی كه از راه بدی بر دشمن ظفر یافت در واقع مغلوب است ». از این رو اگر چه امام حسین (ع) و یارانش پس از یك نبرد خونبار و قهرمانانه به نور عظیم شهادت رسیدند، اما آنها هدف مقدس خود را به تمام معنی از آن شهادت پر افتخار گرفتند. و هدف این بود كه به تكلیف عمل شده و ماهیت حكومت ارتجاعی و ضد اسلامی اموی آشكار شود و افكار عمومی مسلمین بیدار گردد، كه این هدف به خوبی انجام گرفت .
رسوایی سران اموی و قاتلان امام حسین (ع) به حدی بالا گرفت كه سرانجام پس از گذشت چند سال نه تنها هیچ كس از آل امیه جرأت نداشت نسبت خود را آشكار سازد بلكه بدنهای مردگان آنها را هم از قبر بیرون كشیدند و با آتش سوزاندند . آری، راه پیشرفت و پیروزی كه داشت با سرعت فراوان برای آن دودمان كثیف در بین امت هموار می شد، بعد از واقعه كربلا یكباره درهم ریخت و با رسوایی بسیار، بساط ابوسفیانیان برچیده گشت.
«استادنیكلسون » گوید: «حادثه كربلا، حتی مایه پشیمانی و تأسف امویان شد، زیرا این واقعه، شیعیان را متحد كرد و برای انتقام امام حسین، هم صدا شدند و صدای آنان در همه جا و مخصوصاً عراق و ایرانیانی كه می خواستند از نفوذ عربها آزاد شوند انعكاس یافت».(17)
یكی دیگر از شواهد شكست یزیدیان و بنی امیه ، زمانی است كه امام سجاد (ع) در كوفه خطبه خواند و ماهیت پلید دشمنان خدا را برای مردم خفته و فریب خورده آشكار كرد. لذا مردم یك زبان عرض كردند:
«ای فرزند رسول خدا (ص) ، همه ما شنوا و مطیع و حافظ عهد و پیمان تو هستیم ، از تو روی بر نگردانده و تو را ترك نخواهیم كرد، پس خدا تو را رحمت كند، به ما دستور بده كه همانا با دشمن تو دشمن و با دوست تو دوستیم ، تا یزید را بگیریم و از كسانی كه به تو و ما ظلم نمودند، دوری بجوییم » .(18)
آری ، امام حسین را كشتند، اما حسین كه فقط جسم نیست، امام حسین یك مكتب است كه بعد از مرگش زنده تر شد. و اگر چه در كربلا قیام قامت امام حسین (ع) را در خون كشیدند ، و نای حقیقت گوی او را بریدند، اما در حقیقت امام حسین زنده تر شد، او بزرگ مردی است كه با شهادتش حركتی عظیم و تحولی بزرگ در تاریخ ایجاد كرد و یزید و یزیدیان را رسوا نمود.
(حسان )،
*
حسین ، به ظاهر اگر چه شد مغلوب زخون سرخ قلبت ، نوری جهیدن گرفت كه ظلمت جهل را ، صاعقه آسا برد(19)
*
شكست اوست، كه در هر زمانه پیروز است كه ظلمت جهل را ، صاعقه آسا برد(19)
رسوایی سران اموی و قاتلان امام حسین (ع) به حدی بالا گرفت كه سرانجام پس از گذشت چند سال نه تنها هیچ كس از آل امیه جرأت نداشت نسبت خود را آشكار سازد بلكه بدنهای مردگان آنها را هم از قبر بیرون كشیدند و با آتش سوزاندند . آری، راه پیشرفت و پیروزی كه داشت با سرعت فراوان برای آن دودمان كثیف در بین امت هموار می شد، بعد از واقعه كربلا یكباره درهم ریخت و با رسوایی بسیار، بساط ابوسفیانیان برچیده گشت.
«استادنیكلسون » گوید: «حادثه كربلا، حتی مایه پشیمانی و تأسف امویان شد، زیرا این واقعه، شیعیان را متحد كرد و برای انتقام امام حسین، هم صدا شدند و صدای آنان در همه جا و مخصوصاً عراق و ایرانیانی كه می خواستند از نفوذ عربها آزاد شوند انعكاس یافت».(17)
یكی دیگر از شواهد شكست یزیدیان و بنی امیه ، زمانی است كه امام سجاد (ع) در كوفه خطبه خواند و ماهیت پلید دشمنان خدا را برای مردم خفته و فریب خورده آشكار كرد. لذا مردم یك زبان عرض كردند:
«ای فرزند رسول خدا (ص) ، همه ما شنوا و مطیع و حافظ عهد و پیمان تو هستیم ، از تو روی بر نگردانده و تو را ترك نخواهیم كرد، پس خدا تو را رحمت كند، به ما دستور بده كه همانا با دشمن تو دشمن و با دوست تو دوستیم ، تا یزید را بگیریم و از كسانی كه به تو و ما ظلم نمودند، دوری بجوییم » .(18)
آری ، امام حسین را كشتند، اما حسین كه فقط جسم نیست، امام حسین یك مكتب است كه بعد از مرگش زنده تر شد. و اگر چه در كربلا قیام قامت امام حسین (ع) را در خون كشیدند ، و نای حقیقت گوی او را بریدند، اما در حقیقت امام حسین زنده تر شد، او بزرگ مردی است كه با شهادتش حركتی عظیم و تحولی بزرگ در تاریخ ایجاد كرد و یزید و یزیدیان را رسوا نمود.
(حسان )،
*
حسین ، به ظاهر اگر چه شد مغلوب زخون سرخ قلبت ، نوری جهیدن گرفت كه ظلمت جهل را ، صاعقه آسا برد(19)
*
شكست اوست، كه در هر زمانه پیروز است كه ظلمت جهل را ، صاعقه آسا برد(19)
16. نهج البلاغه , صبحي صالح , حكمت 333
17. ترجمه تاريخ سياسي اسلام , ج 1 ص 352. به نقل از كتاب ماهيت قيام مختار , ص 201
18. بحارالانوار , علامه مجلسي , ج 45 ص 112
19. ـ بيتي از نگارنده .